صدایم را به یاد آر...
سر ارادت ما و آستان حضرت دوست *** که هرچه بر سر ما می رود ارادت اوست
نظیر دوست ندیدم اگرچه از مه و مهر *** نهادم آینه ها در مقابل رخ دوست
صبا زحال تنگ ما چه شرح دهد *** که چون شکنج ورق های غنچه توبر توست
نه من سبوکش این دیر رندسوزم و بس *** بسا سرا که در این کارخانه سنگ و سبوست
مگر تو شانه زدی زلف عنبر افشان را *** که باد غالیه سا گشت و خاک عنبر بوست
نثار روی تو هر برگ گل که در چمن است *** فدای قد تو هر سروبن که بر لب جوست
زبان ناطقه در وصف شوق نالانست *** چه جای کلک بریده زبان بیهده گوست
رخ تو در دلم آمد مراد خواهم یافت *** چرا که حال نکو در قفای فال نکوست
نه این زمان دل حافظ در آتش هوس است *** که داغدار ازل همچو لاله خودروست
ما با هم میریم مشد من میدونم :)
می دونم امام رضا دل تو رو نمی شکونه:)
منم ک این وسط هویجم هیچ وقت به حرفم گوش نمی ده:|
:))