وقتی یکی از دلتنگی شدیدش واسه یه عزیز پیشتون صحبت می کنه، لطفا نصیحتش نکنید؛ نگید عقلتو به کار بنداز؛ به فکر خودت باش؛ شاید اون آدم خودش رو تو وجود عزیزش می بینه؛ شاید نبود اون عزیز فکر و قلب و تنشو محصور کرده. کمترین کار اینه که تو اینجور مواقع به طرفتون امید بدید. اگه نمی تونید حداقل سکوت کنید تا نمکِ رو زخمش نشین. مرسی .
یه بار یکی بم گف خیلی ناراحتم . گفتم: "چراا ؟ "
گف: " آخه جفت طرف منت کش شدم :( "
حالا می فهمم چی می گف اون بدبخت ...
تنهایی می تونه خیلی خطرناک باشه. خطرشو تموم مدت دیروز تو وجودم حس می کردم و عقوبتشو از دیروز تا حالا. قطعن باید منتظر پس لرزه های بعدیشم باشم. بیست و چارساعت نفرت انگیزیو پشت سر گذاشتم. پر از اشتباه. پر از غصه. بصیرت و قدرت تحلیل تنها چیزیه باید تو این شرایط داشت. دلم قد تموم روزای تنهاییم گرفته. طبیعیه. هر لغزشی تو نظام خدا مجازاتی داره. دیروز مدام داشت بهم گوشزد می کرد، دیروز مدام بش بی توجه بودم. پس حالا به ذلیلانه ترین حالت ممکن چوبشو می خورم.
ایهالناس وقتی یه آدم کم حرفی تمایل داره باهاتون حرف بزنه مطمئن باشید که به خاطر ارزشیه که از درون برای شما قائله.نه به خاطر خودش.
پس شمام براش ارزش قائل بشیدو طوری حرفشو قطع نکنید که از عمق وجود حس کنه داره گل لگد می کنه.
این رفتار ناراحت کننده اس ...