95/4/19

صبح خوبی بود. بره اولین بار بدون زحمت ساعت شیش از خاب بلند شدم. تصمیم گرفتم ازین به بعد صبحارو با یه لیوان قهوه با شیر شروع کنم که هم ازین ننگ همیشه خابالودگی خلاص شم هم از کابوس شیر نخوردن و پوکی استخون گرفتن و چلوسیدن و اینا :)

ازونجایی که همیشه یه انقولتی باید تو کار باشه فرشته جان دلدرش گرفت و ما هم طبق عادت هرماه همه دورش جمع شدیم مراسم سوگواری و عزاداری رو به مناسبت این اتفاق نه چندان فرخنده ساعت هفت صبح به پا کردیم :|

بیمه ماشین تموم شده و من امروز مجبور بودم که پیاده گز کنم. وقتی تو راه بودم اصلن باورم نمی شد الان هشت صبح اولین روز کاری هفته تو تهران باشه. دریغ از ثانیه ای ترافیک! انقد حال داد :))

کل امروزمو به عاقا لیلا اختصاص دادم. اما با این حال حس خوبی دارم. کلن هر وقت با کمک علم دانشگاهیم به داد کسی میرسم خیلی خجسته طور ذوق می کنم :)

اتفاقای بده امشبو نمیشه ندید گرفت. اتفاق ذره ذره آب شدن مامان. اتفاق خروار خروار قرص خوردن و اتفاق کشیدن هر روزه و هر روزه این دردهای لعنتی 

اتفاقی که حالمو گرفت . اتفاقی که منو تو معمای بزرگی فرو برد. عادم چجوری می تونه از کسی که نه دیده و نه می شناستش متنفر باشه ؟