امشب پر از ...

شک مقدمه هر شکستیه. این شکه که می تونه ادمو تا هر مرحله ای که بخاد سست کنه و بکشه پایین. وقتی به چیزی که درستیش بارها بت ثابت شده شک کنی مسلمه که صاحب قدرت تو رو با شکت تنها میذاره. یکی هس که تو وجود ما نشسته. این یکی کاری نداره که تحقق خواسته های ما چقد سخت و یا حتی به ظاهر غیر ممکنه. این یکی که تو وجود ما نشسته واس انجام شدن کاری تلاش نمی کنه، پس سختی براش معنا نداره. این یکی به آرزوهای ما دستور میده، دستور وجود دار شدن! پس موجود میشن. پس رخ میدن. این یکی تموم نمیشه. حتی واس روزایی که تو وجود ما نشسته چوب خط نمی کشه. این یکی کپن نداره. حد نداره. بی حد و حصر هست. تا بی کران. پس کافیه شک نکنی. پس کافیه صدای دلتو توهم ندونی. کافیه بدونی چیزای واقعی نه با چشم دیده میشن نه با گوش شنیده. و نه حتی با دست لمس. این چیزا فقط الهام میشن. مبدا و مقصدشون یه جاس. از  دل برمیان و به همون دل میشینن. پس شک نکن. به کوچه پر از گل های یاسی فکر کن که با یقین پیدا کردی. اگه شک نکنی زندگی پر از این فرصت های ناب میشه.