خبرت هست که بی روی تو آرامم نیست :)

هیچ وقت نتونستم با کتابایی که مردمو بخاطر نعمت های خدا تشویق به پرستش و اطاعتش می کنن کنار بیام. 

این شیوه خیلی به دور از شان انسانه. به دو راز شان موجودیه که قلب داره. حس داره و می تونه عاشق بشه. تو این کتابا یجوری تو مخ آدم می کنن که چون خدا به تو فلان چیز و بهمان چیز و داده باید بپرستیش. خب اگه یه روز این خدا عشقش کشید که همه چیزایی که داده پس بگیره چی ؟ اونوقت میشه قضیه دوستم که یهو زد زیر همه چی! دوست معتقد من که اونقدر با خشوع نماز می خوند حالا دیگه حتی اسم خدارم با اکراه میاره. دوست ندارم بگم تنفر اما یه حس دوس نداشتن خاصی نسبت به خدا پیدا کرده. من تو زندگی اون نیستم که ببینم بین بده بستونش با خدا چی شده که معاملشون این جور به هم ریخته. اما مطمئنم که دوستم از نداشتن چیزی ناراحته. ینی همین قضیه که گفتم. همین که اگه خدا عشقش بکشه چیزی رو به کسی نده یا چیزی رو که داده بگیره. 

چرا هیشکی یه کتاب نمی نویسه و توش نمی گه آی ایهاالناس ! خدایی که شما رو خلق کرد و به شما هزااااار جور نعمت جورواجور داد عاشق شما بود. خدا شما رو با عشق به این دنیا آورد. حالا هم در قبال تموم لطفاش فقط از شما عشق می خاد. به نظرم خدا تو این دنیایی که ما درکش می کنیم فقط از یه چیزی لذت می بره ، این که بنده هاش با عشق، با لبخند، با علاقه و با شوق به سمتش بیان . سر سجاده بیان . نه از رو هوس های کثیفی که نسبت به حوری و قلمان دارن . نه واس باغ میوه و رود شیر. نه واس بهشت برین. و نه از ترس مار و هیولا و آتیش و فلز داغ و هزااار تا توهم ترسناک دیگه. 

کاش از همون بچگی بهمون یاد میدادن اگه کار بد کنیم خدا مارو جهنم نمی بره ، اگه کار بد کنیم خدا دلش می شکنه. خدا غصه اش می گیره. کاش یکی بهمون یاد میداد دل خداست که مهمه. و شادکردن دل اونه که به همه چی اولی است . و کاش یکی بهمون یاد میداد خدا بزرگتر از اونیه که بخواد آتیش جهنمو با آدمای ضعیفی مث ما پر کنه. 

کاش به جای این همه طَمّاعی و بردگی کمی هم تمرین آزادگی کنیم. 

دوستت دارم اگر لطف کنی ور نکنی

به دو چشم تو که چشم از تو انعامم نیست